Θηλυκα και μηχαναι, εχουν πικραι και χαραι

 Σήμερον οι μηχαναί

1 Νοεμβρίου 2005, Βόρειο Πακιστάν

30 Μαρτίου 2006, Δαμασκός

12 Μαίου 2006, Καύκασος

1 Σεπτεμβρίου 2004, Βαγδάτη

7 Δεκεμβρίου 2005, Κασμίρ

Ο μοναχικός λαθρεπιβάτης της στέπας και της σαβάνας άπλωσε το χέρι ικετευτικά προς τον οδηγό που πιθανώς βρισκόταν πίσω από το σκονισμένο παρμπρίζ. Ο λαθρεπιβάτης φαντάστηκε έναν οδηγό αξύριστο και κάθιδρο να αγωνίζεται να κουμαντάρει το θηρίο που ανέβαινε αγκομαχώντας την ανηφόρα. Το στρίγκλισμα των φρένων και το σύννεφο της σκόνης που ακολούθησε διαλύθηκαν με μιάς στο άνοιγμα της πόρτας του εξωτικού αυτού φορτηγού. Στο τιμόνι βρισκόταν ο σούφι του τάγματος του Πιτσιγκαμ, ο επονομαζόμενος Γιαμπαρζάλ Σαραφουντίν. Ηταν ένας λιγνός άντρας με ένα μακρύ μούσι και όμορφα αχνά μάτια που κοιτούσαν πέρα από τον ποταμό.

«Πέρασε μέσα ξένε» είπε ο σούφι στον μοναχικό λαθρεπιβάτη δείχνοντάς του με μια ευγενική κίνηση του χεριού τη θέση του συνοδηγού. Ο λαθρεπιβάτης δέχθηκε αμήχανα την πρόσκληση καθώς τα ρουθούνια του αναζητούσαν μάταια ένα λερό ίχνος στη μυρωδιά του οδηγού. Από τα παλιοκαιρισμένα ρούχα του Γιαμπαρζάλ ανέδυε μονάχα το άρωμα χίλιων λωτών της κοιλάδας του Ινδού που χάιδευε τις αισθήσεις του καχύποπτου συνοδηγού.

«Από ποιόν αγωνίζεσαι να ξεφύγεις ξένε» ρώτησε ο σούφι χωρίς να πάρει το αχνό του βλέμμα από τον κακοτράχαλο ανήφορο. Και να η μυρωδιά του ιδρώτα ήρθε ξαφνικά να τρυπώσει ανάμεσα στους χίλιους λωτούς. Χοντρές σταγόνες ανάβλυσαν στο μέτωπο του λαθρεπιβάτη και οι σκιές που χρόνια των καταδίωκαν εμφανίστηκαν μετά την επόμενη στροφή. Οι γυμνές σκιές στέκονταν απειλητικές στο βάθος του δρόμου. Γυναικείες σκιές έτοιμες να ξεσκίσουν τις σάρκες του με τα ακονισμένα τους νύχια. Είχε κάνει ένα ταξίδι χιλιάδων χιλιομέτρων σε μιά μέρα για να γλυτώσει απ’τις σκιές. Είχε πλάσει σαν ζυμάρι με τα χέρια του το χρόνο και την απόσταση για να σωθεί απ’τις σκιές. Είχε σκεπάσει όλες τις αλήθειες της ζωής του με το πέπλο της ψευδαίσθησης και τώρα νάτες πάλι οι σκιές μπροστά του να τον προστάζουν να υποκλιθεί στην γυμνή τους αλήθεια.

«Κλείσε τα μάτια» τον πρόσταξε ο σούφι και πάτησε με δύναμη την κόρνα για να διώξει τις σκιές από το δρόμο του. Τα θηλυκά δαιμονικά τρομαγμένα τότε από το θόρυβο που ξερνούσε το φορτηγό του Γιαμπαρζάλ κατρακύλησαν στο απύθμενο φαράγγι της λήθης. Ο μοναχικός λαθρεπιβάτης άκουσε τις κραυγές τους και άνοιξε τα μάτια για να δεί τις γυμνές αλήθειες λίγο πριν γίνουν κι αυτές ψευδαισθήσεις και πεθάνουν. Ο σούφι σταμάτησε το αιωνόβιο φορτηγό στην άκρη του δρόμου και ζήτησε από τον άγνωστο συντροφό του να τον ακολουθήσει.

Οι δύο άντρες στάθηκαν στο χείλος του γκρεμού και ο σοφός σούφι διέταξε τη μηχανή του φορτηγού να σωπάσει. Κάτω από τα πόδια τους κυλούσε ο Ινδός. Αγριος και ορμητικός ο ποταμός παράσερνε μες τα νερά του βράχια, σκιές και ψεύτικες αλήθειες. Δεν ακουγόταν τίποτα. Η μηχανή είχε βουβαθεί και οι σκιές θα είχαν στα σίγουρα πνιγεί.

Στο μέτωπο του μοναχικού λαθρεπιβάτη ο ιδρώτας είχε στερέψει και το γαληνεμένο βλέμα του συνάντησε τα αχνά μάτια του σούφι του τάγματος του Πιτσιγκαμ. Μέσα σε αυτά τα μάτια είδε την μοίρα να ζωγραφίζει μια άλλη εικόνα του κόσμου. Είδε έναν κόσμο που επιτέλους δεν ήταν δικός του. «Δεν έχω όνομα» ούρλιαξε ο λαθρεπιβάτης αντικρύζοντας τη μορφή του Προφήτη στο πρόσωπο του σούφι.

Για πρώτη φορά είδε τον Γιαμπαρζάλ να χαμογελά. Είδε το λιγνό άντρα με την μορφή του Προφήτη να πλησιάζει ακροπατώντας το φορτηγό. Είδε το χέρι του σοφού σούφι να αγγίζει το παρμπριζ και να ζωγραφίζει πάνω στη σκόνη μιά καινούρια γυμνή αλήθεια.

Θηλυκά και μηχαναί έχουν πίκραι και χαραί

Υπόσχεση της ημέρας : Προσεχώς τα θηλυκά

Κατάρα της ημέρας : Αν τολμήσει κανείς να πεί κιτς τα οχήματα να του καούν οι φλάτζες

Παράπονο της ημέρας : Ούτε και σήμερα μπήκα στο Top 100 της WordPress

Απογοήτευση της ημέρας : Κάνει η Φιλελεύθερη Συμμαχία πάρτυ και δεν με κάλεσαν…φτού γμτ

Post της ημέρας (μετά το δικό μου φυσικά) : Θα το βρείτε στο blog του Εξαποδώ

~ από dirtyjazz στο 16 Μαΐου, 2007.